امیرمنصور رحیمیان | شهرآرانیوز - دوستی به شوخی میگفت: «همه چیز همان ۱۰۰ سال اولش سخت است.». بعد هم بلندبلند به حرفی که خودش زده بود، میخندید. شوخیای که در کوچه و خیابان ریشه دوانده است و همه ما هم شنیده ایم. ۱۰۰ سال اولی که اکثرا نمیبینیم؛ چون اگر خیلی شانس بیاوریم و در بهترین حالت ممکن، دهه هشتم یا نهم زندگی را میتوانیم ببینیم.
در دنیای سیاست هم به پیروی از این موضوع، مانعی با مقیاس کوچکتر درست کرده اند. همین داستان ۱۰۰ روز اول را میگویم. ریشه این وعده انتخاباتی را نتوانستم پیدا بکنم و دقیق نمیدانم این موضوع از شوخیهای کوچه وبازار به سیاست راه پیدا کرده یا از سیاست به فرهنگ مردم در کوچه وبازار سرایت کرده است، به هرحال رسم عجیب وغریبی است که ظاهرا بین تمام سیاست مداران جهان هم باب شده است. هرکس که قصد دارد با رای اکثریت، منصبی را از صندوقهای رای بیرون بکشد، برای خوشامد ملتی که قرار است به او رای بدهند، وعده صدروزهای را میدهد.
در این وعده صدروزه هم مشخص میکند که اگر مردم او را به این منصب برسانند، فلان کار را سامان میدهد و بهمان چیز را به نتیجه میرساند. وعدهای که در اکثر مواقع به دلیل شرایطی که مدیریت آن در دست آدمها نیست یا مخالفت با منافع برخی جریان ها، عقیم میماند و درست از آب درنمی آید. در همه جای دنیا هم این قضیه مصداق دارد، ولی بعضی از این قول وقرارها آن قدر بزرگ و دور از ذهن هستند که هرکسی میتواند حدس بزند شدنی هستند یا نه. «جو بایدن»، رئیس جمهور تازه وارد آمریکا، هم مثل خیلی از هم قطارانش در همه جای دنیا، برای نشان دادن کارآمدی دولتش، وعدههایی داد که امروز بعد از گذشت ۱۰۰ روز از دولتش، مردم آنها را بازخواست میکنند؛ وعدههایی که تعدادی از آنها محقق شده است و تعدادی دیگر دورتر از دسترس او و سیاست مداران دولتش قرار گرفته است.
اینجا قصد تشریح برنامه صدروزه بایدن را ندارم، ولی یکی از این قول وقرارها درمورد واکسیناسیون عمومی مردم در مقابل کرونا بود. از پاسخ این سوال که کارآمدی دیگر دولتها در این حوزه چه اندازه بوده است، میگذرم. به هرحال او وعده داده بود برای بیشتر از ۱۰۰ میلیون نفر از آمریکایی ها، در طول این ۱۰۰ روز واکسن تهیه کند؛ وعدهای که دست مایه کارتون سیاسی این هفته «آرجی ماتسون»، کارتونیست کاربلد آمریکایی، شده است. این اثر سه روز پیشتر دقیقا ۴۸ ساعت مانده به پایان فرصت صدروزه بایدن کشیده شده بود و با ساعت شماری که به جای شماره روی لباس بایدن حک شده بود، در نشریه The Week و برخی خبرگزاریها منتشر شد.
ماتسون با شوخ طبعی خاص خودش، بایدن را به شکل بازیکن افسانهای بیس بال «جولتین جو دی ماجیو» کشیده است که سعی میکند با چوب بیس بال ضربهای را برگرداند. زیر توضیحات مختصر این اثر هم نوشته است: «بیشتر از ۲۰۰ میلیون شوت (دوز واکسن)، در ۱۰۰ روز اول!» او با تیزهوشی و با استفاده از شباهت کلامی، به شوخی کلامی و تصویری دست زده است تا به سیاست مداران تلنگری بزند. استفاده از فرم و حالت ورزشکاری محبوب در مقابل سیاست مداری فرتوت و استفاده از کلمه shot که به معنی ضربه زدن و هم به معنی دوز واکسن است و ربط دادن این دو در یک قاب را فقط میتوان از هنرمندی تیزبین مثل او انتظار داشت.
همه این ریزبینی ها، با صحنهای که او تصویر کرده است، تکمیل میشود. در این صحنه خبری از توپ نیست. تلاش بایدن معلوم نیست که به ثمر نشسته است یا نه. به عنوان کسی که نقش مدافع را دارد و وظیفه اش ضربه زدن به توپ به وسیله یک سرنگ واکسن است، به حالتش و نوع پرواز کلاه از روی کله اش دقت کنید. این صحنه را در مسابقات بیس بال زیاد میبینید. درحالی که توپ از مدافع رد شده است و در دستکش نفر پشتی آرام گرفته است، او سعی میکند مخاطب را به یاد جو دی ماجیو بیندازد؛ کسی که ضربه زنندهای عالی نبود و درعوض پرتاب کنندهای فوق العاده به حساب میآمد.